Ο βρυγμός είναι ο επιστημονικός όρος για την περιγραφή μιας νοσηρής κατάστασης που χαρακτηρίζεται από το ασυναίσθητο τρίξιμο και σφίξιμο των δοντιών, που προσβάλλει το 5% – 20% των ανθρώπων, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου. Ο βρυγμός εκδηλώνεται οποιαδήποτε ώρα, αλλά συνηθέστερα κατά τη διάρκεια του ύπνου και λιγότερο κατά τη διάρκεια της μέρας, όταν ο ασθενής είναι αγχωμένος.

Ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο προκαλείται ο βρυγμός δεν είναι ακόμα γνωστός. Όλοι συμφωνούν ότι πρόκειται για μία πολυπαραγοντική νόσο, η οποία ελέγχεται από το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ως αιτιολογικοί παράγοντες έχουν αναφερθεί κατά καιρούς πολλοί, όπως η κακή σύγκλειση των δοντιών, γενετικοί και παθοφυσιολογικοί παράγοντες. Επιπλέον κάποιοι έχουν ισχυριστεί τη συσχέτιση του βρυγμού με κάποιες νευρολογικές ή ψυχιατρικές ασθένειες. Πάντως σίγουρο είναι πως το άγχος, η ψυχολογική πίεση και η συναισθηματική φόρτιση, που πολλοί ασθενείς αναφέρουν, αποτελούν σημαντικούς επιβαρυντικούς παράγοντες στο μηχανισμό αιτιοπαθογένειας και εκδήλωσης του βρυγμού.

Όσον αφορά στη διάγνωση, ο οδοντίατρος μπορεί να αναγνωρίσει αμέσως τις φθαρμένες επιφάνειες των δοντιών. Επίσης, σχεδόν πάντα η γλώσσα του ασθενούς εμφανίζει στα πλάγια χείλη της εικόνα “δαντελωτών” πτυχώσεων από τα εντυπώματα που αφήνουν τα δόντια κατά την πίεση της γλώσσας στην εσωτερική τους επιφάνεια, όταν ο ασθενής σφίγγει τα δόντια του. Άλλοι ασθενείς έχουν έντονα αναπτυγμένες τις γωνίες των γνάθων δίνοντας την εικόνα “τετραγωνισμένου” προσώπου, εξαιτίας των υπερτροφικών μασητήρων μυών που υπερλειτουργούν στους ασθενείς αυτούς. Κατά την κλινική εξέταση σε πολλές περιπτώσεις παρατηρείται επώδυνη αντίδραση του ασθενούς στην ψηλάφηση των μασητηρίων μυών, ενώ ορισμένοι ασθενείς αναφέρουν στο ιστορικό τους συχνούς πονοκεφάλους .

Η θεραπευτική προσέγγιση του βρυγμού και των συνεπειών του είναι πολυδιάστατη. Καταρχάς η μυοχαλαρωτική φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με διαχείριση των επιπέδων άγχους κρίνεται στις πιο πολλές περιπτώσεις σκόπιμη. Η κατασκευή ενός εξατομικευμένου στοματικού νάρθηκα από ακρυλικό, τον οποίο φορά ο ασθενής κατά τη διάρκεια της νύχτας, είναι η θεραπεία πρώτης γραμμής. Ο νάρθηκας αυτός βοηθάει στην προστασία των δοντιών και στη χαλάρωση των μασητήριων μυών που υπερλειτουργούν κατά τη διάρκεια του βρυγμού. Επιπροσθέτως, επικουρικά , μπορούν να χρησιμοποιηθούν:

  • Ζεστές κομπρέσες στην περιοχή της κροταφογναθικής διάρθρωσης.
  • Αποφυγή μάσησης τσίχλας και σκληρών τροφών που επιβαρύνουν τους ήδη καταπονημένους μύες.
  • Περιορισμένη κατανάλωση αλκοόλ και καφεΐνης.
  • Μυοχαλαρωτικά, αγχολυτικά ή αντικαταθλιπτικά φάρμακα, πάντοτε βέβαια σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό.
  • Ενέσεις Botox, μια μορφή τοξίνης botulinum, μπορεί να βοηθήσει μερικούς ανθρώπους με σοβαρό βρυγμό που δεν ανταποκρίνονται σε άλλες θεραπείες.

Όλα τα συμπτώματα του βρυγμού, όπως πονοκέφαλοι, πόνος στη γνάθο, με κατάλληλη θεραπευτική προσέγγιση μειώνονται, ώσπου στο τέλος κάποια από αυτά παύουν να υπάρχουν με αποτέλεσμα την ανακούφιση του ασθενούς από τις ενοχλήσεις. Αν τα δόντια σας αρχίζουν να τρίζουν από μόνα τους, καλό είναι να αναζητήσετε μία συμβουλή από τον οδοντίατρο ή τον ορθοδοντικό σας. Στην ορθοδοντική κλινική Great Smile μπορείτε να ενημερωθείτε για οτιδήποτε σας απασχολεί αναφορικά με την λειτουργία των δοντιών σας!